Als student was ik al erg gecharmeerd van de architectuur van de Italiaan Aldo Rossi. Tijdens mijn afstuderen gebruikte ik dan ook zijn filosofie als thema. Strak, terug naar de essentie, het spel van licht en donker. In Nederland is Rossi’s bekendste gebouw wellicht het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Maar niet alleen als architect was Rossi succesvol, ook als ontwerper van een design meubel of als productontwerper wist hij zijn gedachtengoed vorm te geven. U kent ongetwijfeld ook zijn ontwerpen voor Alessi zoals de waterketel Il Conico en percolator La Cupola.
Voor een groot merk van Italiaanse design meubels, Molteni, maakte Rossi het prachtige smalle kastje Carteggio en stoel Teatro Chair.
Grondlegger van een nieuwe design stroming
Rossi behoorde tot de neorationalistische beweging, de zogenaamde Tendenza. Deze beweging duidelijk naar een eigen gezicht. Een poging om zowel de architectuur als de stad te redden van de opkomende krachten van de consumptiecultuur van de megalopolis. Rossi vond als postmoderne architect van de jaren zestig dat architectuur meer was dan alleen functie. De publicatie van Aldo Rossi in 1966 van L’architettura della citta (De architectuur van de stad) speelde hierin een voorname rol. Rossi kan dan ook gezien worden als de grondlegger van het neorationalisme.
Bureau in Den Haag
In 1965 werd hij docent aan de polytechnische Hogeschool van Milaan, waar zo´n kwart eeuw daarvoor de broers Castiglioni afstudeerden. Samen met Umberto Barbieri richtte Rossi in 1987 een gemeenschappelijk architectenbureau op in Den Haag.
De stijlkenmerken van Rossi
In zijn architectuur gebruikte Rossi heldere elementaire vormen die voort te lijken komen uit archetypes en historische voorbeelden. Zijn obsessie voor abstractie en reductie staan centraal voor zijn ontwerpen, kortom strak ontwerp. Bij zijn gebouwen spelen licht en schaduw een centrale rol.
In Italië staan tal van gebouwen van Rossi. Begraafplaatsen, theaters, winkelcentra, appartementengebouwen, villa’s. Een van zijn eerste ontwerpen was een appartementengebouw van huisvestingcomplex Gallaratese in Milaan begin jaren 70 met strenge vormen dat doet denken aan een Milanese huurkazerne. Uit dezelfde tijd komt de begraafplaats van Modena Cimitero di San Cataldo. Hier is goed te zien wat licht en schaduw doen in de ontwerpen van Rossi.
Cimitero di San Cataldo Modena
Voor mij is Aldo Rossi een grote inspirator door zijn gave om de vorm van een gebouw, object of product terug te brengen tot de essentie, gebruik makend van de door de archetypes die we allemaal kennen. Werkelijk briljant hoe hij met zoveel eenvoud zoveel gevoel en emotie weet te creëren. Aldo Rossi leefde van 1931 tot hij in het tragische jaar 1997 bij een verkeersongeluk om het leven kwam.
